Anonymous Guest
|
Posted: Sat Mar 24, 2007 11:06 pm |
|
|
Hij zat in een kamer in een vierkant de kleur van bloed. Hij zou over de hele wereld heersen als er een manier was waarop dat kon. Hij zou zitten en staren naar de minaretten bovenop de torens, want hij was het beest en hij broedde op een nieuw plan om macht te krijgen.
En de sneeuw viel, dekkende de dromen en idealen. En de sneeuw viel, bevriezend het bloed en de wielen. En de sneeuw viel, ze moesten warm blijven om te overleven. En de sneeuw viel, en versloegen de enige rivalen van het beest.
Ze namen de oude wegen die Napoleon al eerder genomen had. Ze vochten als de strijders van het licht tegen het duister in een heilige oorlog. Op een dag keken ze uit op de zon die scheen op de 'cornflowers'(?). De volgende dag vroren zij dood in de sneeuw en de ijskoude buien.
Toen kwamen de dodelijke wegen terug in de stappen van hun terugkeer. De kou nam vat op hun lichamen, maar ergers was de pijn van verlies. Veel mensen die hen eerder begroet hadden draaiden nu om en liepen weg, want deze mensen wisten nu dat het beest onderweg was.
Jullie kwamen eindelijk terug bij de grenzen van ons Vaderland. Nu kwamen vijanden, verraders van overal. Veel mensen hadden gevochten en waren gestorven wetende dat zij moesten winnen. En het doet nog steeds pijn in mijn hard om een foto te zien van de rode vlag in Berlijn.
Original title : And the snow fell
(c) Prussian Blue 2007 |
|